Księga Przysłów (Prz) została napisana po hebrajsku. Tekst zachował się w opracowaniu uczonych żydowskich zwanych masoretami /tzn. ludźmi tradycji, którzy dodali do tekstu hebrajskiego (TH) samogłoski w okresie od VI do X w. po Chr./. Tekst Masorecki (TM) jest tekstem skażonym /tzn. masoreci podczas przepisywania wprowadzili do niego wiele poprawek/.
Tekst Prz nie jest tekstem jednolitym. Można w nim wyróżnić osiem części /szczegóły we wstępie do tej księgi zajdziecie w każdym Piśmie Świętym/. W tekście znajdujemy imiona następujących autorów przysłów: król Salomon (1,1-9,18; 10,1-22,16; 25,1-29,27), słowa mędrców (22,17-24,34); słowa Agura (30,1-14); Słowa Lemuela, króla Massy (31,1-9).
W opracowaniu Księgi Przyłów znaczącą rolę odegrała gematria. Gematria oparta jest na przypisywaniu wartości liczbowych alfabetowi hebrajskiemu /wartości są przypisane tylko spółgłoskom/. Np. pierwszej literze alfabetu hebrajskiego א (alef) przypisano wartość 1, drugiej ב (bet) przypisano wartość 2, …., zaś ostatniej ת (taw) – 400. /odpowiednie tabele znajdziecie w internecie, wpisując w wyszukiwarce „alfabet hebrajski”/
W Prz królowi Salomonowi przypisane jest 375 przysłów, co jest sumą wartości liczbowej liter jego imienia. Salomon – hbr. שְׁלֹמֹה to odpowiednio 300+30+40+5=375. /Pamiętajcie!, że tekst hebrajski czyta się od prawej do lewej strony/
Cała Prz składa się z 932 linijek tekstu hebrajskiego, co jest związane z wartościami liczbowymi liter trzech imion wymienionych w Prz 1,1 tzn. Salomon שְׁלֹמֹה ma wartość 375, Dawid – דָּוִד to 14, a Izrael – יִשְׂרָאֵל odpowiednio 541, co w sumie daje 930. Wartość jest bardzo zbliżona.
W Prz zajdziemy poemat alfabetyczny /hebrajski/, tzn. że każda strofa zaczyna się od kolejnej litery alfabetu hebrajskiego. Poemat ten nazwany jest „Pochwałą dzielnej kobiety” (31,10-31).
W Prz spotkamy też wiele obrazów z życia zwierząt:
– mrówka jest wzorem pracowitości i zapobiegliwości (Prz 6,6-8; 30,25),
– głupiec powtarzający głupca przypomina psa, który powraca do swoich wymiocin (Prz 26,11),
– kto wtrąca się w cudze spory przypomina człowieka, który chce złapać psa za uszy (26,17),
– łatwe bogactwo, które szybko przepada przypomina orła odlatującego w kierunku niebios (Prz 23,4n).